Een paar jaar geleden leerde ik een vrouw kennen. Eind 40 en al meer dan de helft van haar leven lage rugpijn. Vooroverbukken om iets van de grond te pakken was een vreemde beweging die al moeite kostte. Laat staan alle andere invloed van constante pijn op haar dagelijks leven.

We raakte aan de praat en ze vroeg of ik er misschien wat mee kon. Ik was ervan overtuigd dat dat moest kunnen en dat het niet een per se heel moeilijk hoefde te zijn.

Ze had al van alles geprobeerd wat zou moeten helpen:

Stretchen. Wie doet het niet? Iets zit vast, voelt verkrampt, wat is er dan lekkerder dan het even in tegengestelde richting uitrekken. En vaak dusdanig dat je dat ook echt even lekker voelt rekken en trekken. Ik trap er zelf ook nog vaak genoeg in, met als gevolg dat ik de volgende dag vaak nog steeds last heb.

Dit was ook haar go-to, want ohhhh wat voelde dat toch goed.

Buikspiertraining: Nog zo’n bekende! M’n rug doet pijn dus ga ik m’n buik trainen om te stabiliteit te creëren omdat m’n onderrug dat niet heeft. Een prachtige compensatie, die zeker een tijdje kan helpen. Totdat het niet meer helpt en je pijn terugkomt op dezelfde plek, of ergens anders.

Pijnstillers: Handig want de pijn gaat zeker even weg, totdat het pilletje is uitgewerkt.

Herkenbaar?